De steenuil voelt zich thuis in kleinschalig agrarisch cultuurlandschap. Hij broedt vaak op boerenerven en is niet bang voor mensen. In dit filmpje lijkt zelfs een staarwedstrijd gaande.

De beelden zijn van Arjen Siepelinga.

Scherp zicht
Dankzij hun grote ogen, met een reflecterende laag achter het netvlies, hebben uilen maar weinig licht nodig om toch goed te zien in het donker. Tenminste in de verte dan, van dichtbij zouden ze nog geen muisje herkennen. Toch zijn het goede jagers, omdat ze behalve goede ogen ook een scherp gehoor hebben.

Geel gekleurd
De steenuil heeft opvallend gele ogen. Andere uilen hebben bijna zwarte ogen, zoals de kerkuil en de bosuil, of oranje ogen, zoals de ransuil en de oehoe. De ogen zitten vast in de schedel. Een uil kan dus alleen om zich heen kijken door zijn kop te draaien.

Lees ook: Soort van de maand: De steenuil​

Achteruitgang
De steenuil komt bijna alleen nog in Zuid- en Zuidwest Drenthe voor. Veel landschapselementen zoals houtwallen, oude schuurtjes en hoogstamboomgaarden zijn sinds de jaren vijftig verdwenen. Voor de steenuil is dit slecht nieuws want hierdoor zijn ook broedplaatsen en voedselplekken verdwenen. Landschapsbeheer Drenthe helpt in een aantal Drentse dorpen om de leefgebieden van steenuilen te verbeteren: 'Inwoners Aa en Hunze dragen de steenuil een warm hart toe'. 

Moeilijke vragen
Hoeveel weet jij van de steenuil? Test je kennis in onze steenuilen-quiz!