Sinds kort worden speurhonden getraind om bunzings op te sporen. Bunzings zijn lastig te vinden en zijn 's nachts actief en zoeken dekking. De Marterstichting vindt de proef veelbelovend.

We nemen een kijkje in Vledder waar speurhond Otchum oefent met het zoeken naar bunzingsporen. Otchum laat het merken als hij de geur van de marter oppikt. "Je ziet dat de hond drukker wordt. Hij gaat een paar keer met zijn kop omhoog om geur te happen, letterlijk en figuurlijk", zegt speurhondentrainer Jan Reuvekamp.

Sporen van bunzings

"Dankzij die hond kunnen we aantonen dat de bunzing in het gebied zit", aldus Reuvekamp. "We kunnen uitwerpselen vinden. Daar kun je weer monsters van nemen voor DNA en om te kijken wat ze eten. Je kunt het gebied in kaart brengen waar de bunzing zijn routes heeft, of waar de plekken zijn waar hij slaapt.

Het is een methode die al meer dan honderd jaar gebruikt wordt om dieren op te sporen, vertelt de trainer. "Het ontstond in de Engelstalige landen waaronder Australië en Amerika, waar grote roofdieren en slangen worden opgespoord. De methode wordt ook gebruikt om schadelijke diersoorten of invasieve plantensoorten op te sporen."

Verstoring

Zoeken naar bunzings mag, maar verstoren is niet de bedoeling. "Je wil nooit het wild verstoren en je moet dus ook niet te dicht bij de bunzing in de buurt komen", aldus Reuvekamp. "Daarom blijven we op de paden, en aangelijnd. Er kunnen natuurlijk ook reeën of andere dieren zitten en die wil je zoveel mogelijk hun rust gunnen."

Een aantal speurhonden is intensief getraind op bunzinglucht. Het is een pilot waaraan verschillende organisaties meewerken, waaronder de Marterstichting. "Dit staat nog in de kinderschoenen", aldus Edo van Uchelen van de stichting. "In Nederland is het geen erkende methode om bunzings aan te tonen."

(de tekst gaat verder onder de video)

Verontreiniging

Het project heeft ruim anderhalf jaar geduurd", aldus Reuvekamp. "We zochten vrijwilligers via sociale media en zijn begonnen om honden te trainen. We kregen bunzinguitwerpselen uit Nederland, België en Duitsland. Als je het uit het wild zou halen, weet je niet of het zuiver materiaal is. Stel dat vossen eroverheen geplast hebben, dan krijg je een verontreiniging van de geur."

De bunzing is een wettelijk beschermde soort. "Dat betekent dat je er rekening mee moet houden', aldus Edo van Uchelen. "Maar het betekent ook dat als ergens een nieuwe woonwijk gebouwd wordt, en het vermoeden bestaat dat daar bunzingen voorkomen, er eerst onderzoek moet worden gedaan om te zien of het dier er ook echt zit."

Versnelling

Dat soort onderzoek gebeurt met wildcamera's. Van Uchelen: "Die worden neergezet op goede plekken, maar ze moeten wel acht weken in de natuur staan om enige zekerheid te hebben dat er wel of geen bunzings zitten. Laat je een speurhond dat werk doen, dan weet je in een uurtje of er bunzings zitten of niet."

"Je hebt altijd de discussie hoe betrouwbaar het is", vertelt Van Uchelen. "Maar dat heb je met cameravallen ook. Het grote gevaar daarmee is dat geen bunzing op beeld komt, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet zitten. Ik denk dat het een veelbelovende methode is, in eerste instantie als aanvulling maar uiteindelijk ook als een op zichzelf staande methode."

(de tekst gaat verder onder de foto)

Exclusieve kijk op wilde dieren

Edo van Uchelen ziet geregeld twee bunzings in zijn eigen natuurgebied. Dat gebied, aan de rand van het Drents-Friese Wold, heeft hij veranderd in een paradijs voor wilde planten en dieren. Vanuit zijn gecamoufleerde fotohut zie je met een beetje geluk wilde dieren van dichtbij. Vogels, marterachtigen en knaagdieren komen op het voer af dat voor de hut is neergelegd. Zo zie je in onderstaande video hoe een bunzing er met een stuk kip vandoor gaat:

In de ROEG!-uitzending van zaterdag 10 februari duiken we met boswachter Pauline Arends in het leven van de bunzing. Kijk vanaf 17.11 uur naar TV Drenthe of kijk het later online terug.