Iedere winter heeft boswachter Pauline Arends een missie: ze struint de Drentse heide af op zoek naar de sneeuwspringer.

"Het is een insect, een schorpioenachtig beestje met een lange, rare eendensnavel. Heel bizar. Het is een klein insect van maar een paar millimeter", omschrijft Arends het object van haar zoektocht.

In de winter

De sneeuwspringer is een insect uit de familie van de sneeuwvlooien. Het dier is overwegend zwart met een bronsachtige glans. "Het is een echt winterinsect en dat is bijzonder", aldus Arends. Koude temperaturen deren het dier niet. "Daar kan het tegen, het heeft iets van antivries in zijn lijf."

Ook voor sneeuw draait het dier zijn poten niet om. Met zijn lange exemplaren kan de sneeuwspringer uitstekend springen. Zo steekt hij losse stukken sneeuw over.

Het dier is tussen oktober en maart actief en plant zich voort in de winter. Een paar dagen na de ontpopping vindt de paring plaats die tot wel enkele dagen kan duren. Het vrouwtje zet een stuk of tien eitjes af op mos. In april komen daar de larven tevoorschijn.

Groene bodem

"De sneeuwspringer komt voor op plekken waar haarmos staat en hij leeft daar ook van. Je kunt ze vinden op heideterreinen", licht Arends toe. "Eigenlijk weten we heel weinig van deze insecten. Het schijnt een algemeen voorkomende soort te zijn, maar omdat niemand in de winter naar insecten gaat kijken weten we het niet precies."

Inmiddels zo'n twintig jaar geleden is de verspreiding van de sneeuwspringer onderzocht en toen bleek het dier op allerlei zandgronden in Zuid-, Midden- en Noord-Nederland aanwezig te zijn. Het zwaartepunt lag in heide- en stuifzandgebieden maar ze waren ook aanwezig in loofbossen, aldus Nature Today. Vier jaar geleden is het winterinsect voor het laatst in Drenthe gezien. "Ik ben nu dus al vier jaar iedere winter aan het kijken of ik een sneeuwspringer kan vinden", besluit Arends.

In deze uitzending van ROEG! meer over dieren in de winter.