Het idee van een rood beukenbos zit al jaren in het hoofd van Peter Bennema uit Oude Willem. Van 1987 tot en met 2016 is Bennema directeur Ruimte & Groen bij de provincie Drenthe. "Ik vroeg mij af waarom er geen bossen met rode beuken waren. 'Dat zijn solitaire bomen', werd mij gezegd. Maar toen ik in het Zwarte Woud in Duitsland wel degelijk bossen met rode beuken zag, wist ik genoeg."

Afscheidscadeau

Pas toen hij met pensioen ging, kreeg het idee van Bennema vorm. "Normaal krijg je op je afscheidsreceptie dure wijnen, whiskey's en boeken. Ik wilde in plaats van die cadeaus liever geld. Dat bedrag heb ik aangevuld en er 500 rode beukjes van gekocht." Vlakbij het monument van het meisje van Yde, kreeg Bennema een stukje land toegewezen van Stichting Het Drentse Landschap. Zij vonden het een mooi idee van Peter. "Ze zagen er de grap wel van in."

Je weet niet wat je ziet als je in het vroege voorjaar het ochtendlicht door de kruin van een rode beukenboom ziet schijnen."

Inmiddels staan alle boompjes in rijen van drie op een strookje land. Ze moeten nog flink groeien. "Ik ken het gezegde 'boompje groot, plantertje dood'", lacht Bennema. De beuken die slecht groeien worden over tien jaar gerooid. "Waarschijnlijk blijven er zo'n tachtig bomen over. Maar voor die zo groot zijn dat je een hartje in de bast kan kerven, zijn we twintig jaar verder. Maar daarvoor doe ik het niet. Mijn kleinkinderen hebben de laatste twintig rode beuken geplant. Zij komen regelmatig uit Groningen kijken en wandelen in 'ons' bosje. Daarvoor doe ik het."

Door: Marjolein Lauret